sövmeyin hemen ama gidecek bir işimiz oldugu için üzülmeyeceğimiz bir pazartesidir.
önceki bayram da aynıydım
9 günlük tatil sonrası ilk pazartesi
-
-
20 dakika sonra servis gelip beni o derin bilinmeze doğru götürecek, şu an wc de sıçıyorum ve hayatımda ilk defa sonsuza dek sıçmak istiyorum. bu tuvalette tüm günümü geçirebilirim, bitsin istemiyorum bu sıçış...
-
pazar aksami erkenden uyuyup uykunuzu guzelcene alin. sabah alarm calmadan once uyanin, alarmdan once kendi iradenizle yataktan cikmak gercekten cok fark ediyor, gune daha cabuk adapte olabiliyorsunuz.
erken uyumanin vermis oldugu dinclikle guzel bir dus sonrasi kahvenizi icin. insanlar daha yataktan cikmadan bir suru is yapmanizin hakli gururunu yasayin.
is yerine giderken hareketli muzikler dinleyin, sabahlari mutlaka fresh kozmetik urunleri kullanin agir kokulardan kacinin. sokakta gordugunuz ilk insana veya hayvana gulerek gunaydin deyin.. farki goreceksiniz.
is yerinize geldiginizde haftasonundan biriken islerin moralinizi bozmasina izin vermeyin, oncelikle en kolay ve basit olanlari halletmeye calisin. zaman gerektiren ve yorucu isleri ogle yemeginden sonra ele alin.
yukarda yazilanlari yapabiliyorsaniz muhtemelen insan degilsiniz. sendrom mendrom islemez size.. gidip super kahramanliginizi ilan edin. -
ben bu tarz "ayy tatil de bitiyoo, işbaşı yapıcaz:/" geyiklerine oldum olası kılımdır. şükürsüzlüğün dibidir. işin var kardeşim daha ne istiyorsun. senin mevkinde olmak isteyen yüzbinlerce insan var. şımarıklığa lüzum yok.
sene 2008, aylardan eylül. atanamamış yeni mezun bir muallimim ve cebimde 5 lira para yok. ücretli öğretmen olayım dedim, okullar açıldı ama arayan soran yok. ağladım lan halime çocuk gibi. bir gün milli eğitimden aradılar "şu köy okulunda 30 saat ders var ister misin?" diye. istemem mi... ayda 400 liram olacaktı. araya 9 günlük ramazan bayramı tatili girdi ve geçmek bilmedi.
işte o pazartesi benim mesleğe başladığım gündür. allah işsiz bırakmasın kimseyi. o pazartesi için can atanlar da var. -
istemiyorum işe gitmek. ama pazartesi sendromundan değil, kendi işimi kuruyorum. tatil öncesi hafta yıllık izne çıktım. bayram tatiliyle beraber birleştirdim iznimi. kendi kuracağım iş için çalıştım, hala çalışıyorum koşuşturmaca tadilat vs.. şimdi pazartesi istifayı vereceğim ve bana dicekler ki yok gitme, etme.. 15 günlük ihbar sürem var bittimi gg dicem bi ton ikna cümleleri.. ve bu cümleleri pazartesi değil 15 gün boyunca çekicem.. istemiyorum işte sizinle çalışmak. kendi işime gidiyorum ben.
-
tanım: zengin biriyle evlenmek daha mı mantıklıydı diye düşündüren durumdur.
kuzenim 2 yıllık üniversiteyi bitirip bi ay çalıştıktan sonra ben zengin biriyle evleneceğim öyle çalışmak istemiyorum deyip işten ayrılıp evde oturmuştu. bildiğin görücüleri kabul edip kriterlerine göre olanı değerlendiriyordu. çok zengin üniversite mezunu olmayan biriyle de evlendi. şimdi kendi 22 yaşında ve bi oğlu bi villaları iki arabaları var. tam hayal ettiği gibi bi hayat yaşayıp koltuk takımını 30 bin tl ye aldığını anlatıyor günlerde.. şimdi bakıyorum da bu kadar tatilden sonra 6.30 da uyanıp gözümü aynanın önünde ellerimle açmaya çalıştım bu sabah. şimdi ben mi daha mutluyum o mu bilemedim.. -
takımınız öndeyken rakibin bastırmasıyla gelecek son dakika golünün öncesinde yaşanan pis gerilimi hissettiren gündür.
(bkz: gelme ananı bacını sikiym gelme) -
herkes birbirine tatilde neler yaptığını anlatıyor. antalya bodrum ispanya ibiza millet gezmiş dolaşmış. bana da soruyorlar, aminiyüm tatil boyunca pokiman peşinde koştum diyemiyorum. camiye gidip savaştım. poki topu peşinde geçti diyomiyorum.
iş yeri de pokemon kaynıyor. tatilime kaldığım yerden devam ediyorum. he bir de müdürün kapısının önünde hep psyduck çıkıyor. anlamadım.